Het nieuwe plan omarmt dan ook het bestaande erf en de contouren van de oude bebouwing, maar het geheel is nu verder van de weg herbouwd. Er is gekozen voor zwart, verticaal houtwerk dat als het verbindende element fungeert tussen de drie hoofdvormen.

In het voormalige woonhuis was de woonfunctie vooral op de straat gericht, de schuur aan de achterzijde had een agrarische functie. In de nieuwe invulling is ervoor gekozen om aan de achterzijde te wonen – op de zon en vanwege het uitzicht –en juist te werken en te slapen aan de straat. Dus wat eerst een schuur was is nu de woonkamer en het voorhuis dient als werk- en slaapgedeelte.

De architectuur volgt zoals gezegd de belijning van de oude bebouwing, maar dan met een meer eigentijdse uitstraling. Zowel het voorhuis als de schuur zijn eenvoudig en ingetogen vormgegeven, en waar mogelijk voorzien van hergebruikte materialen zoals de ‘Friese’ golfpannen op het voorhuis en een houten kapconstructie voor de schuur. Het geheel heeft een rustige, eenvoudige en landelijke uitstraling die goed past bij zijn cultuurhistorische omgeving.